مقدمه:هدف مطالعه حاضر بررسی تأثیر آموزش خود تعلیمی کلامی بر کارکردهای شناختی کودکان مبتلا به نقص توجه ـبیش فعالی بود. روش: بدین منظور14کودک مبتلا به این اختلال، از بین مراجعین مراکز روانشناختی شهر سنندج به صورت هدفمند انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گروه کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایش 41جلسه آموزش خود تعلیمی دریافت کرد، درحالیکه گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفت. قبل و بعد از مداخله، پرسشنامه علائم مرضی کودک (CSI-4)، آزمون دسته بندی کارتهای ویسکانسین (WCST)، آزمون رنگ ـواژۀ استروپ نسخه ویکتوریا، آزمون فراخنای حرف–رقم روی هر دو گروه اجرا شد.یافته ها: نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که خود تعلیمی کلامی بر بهبود بازداری (زمان واکنش و خطا)، حافظه فعال کودکان مبتلا به نقص توجهـ بیش فعالی تأثیرمعناداری (444/4<p) داشته است. در زمینه تغییر آمایه نتایج نشان داد که فقط در تعداد خطاهای درجاماندگی بهبود معنادار حاصل شده است (444/4<p)، ولی این روش تأثیری بر افزایش تعداد طبقات در آزمون ویسکانسین نداشته است. نتیجه- گیری:نتایج حاکی از آن هستند که آموزش خود تعلیمی کلامی به شکل مناسبی برای بهبود کارکردهای شناختی این کودکان تأثیرگذار است و به عنوان یک رویکرد درمانی، کارکردتوجه، حافظه و بازداری را در کودکان مبتلا به نقص توجه ـبیش فعالی بهبود می بخشد.
