امیرعلی صادقی

تحقیق حاضر به منظور برآورد انرژی قابل متابولیسم و قابلیت هضم ظاهری پروتئین و عملکرد دو واریته گندم شامل گاسکوژن و آذر2 در شرایط حضور و عدم حضور مکمل آنزیمی (مولتی آنزیم گریندازیم ) در جوجه های گوشتی در دوره رشد (14 تا 20 روزگی ) و دوره پایانی (32 تا 37 روزگی ) انجام شد. انرژی قابل متابولیسم ظاهری (AME) با 3 تکرار در هر قفس 10جوجه گوشتی (5 نر و 5 ماده ) ارزیابی شد. جیره ها تا 5 روز تغذیه شدند و نمونه های مدفوع در 2 روز جمع آوری شدند. مواد مغذی جیره های کاملاً آردی شامل 40 درصد گندم آزمایشی برای دوره های رشد وپایانی تغذیه شدند. 5/0 درصد کسید کروم (Cr2O3) در جیره به عنوان مارکر غیر قابل هضم استفاده شد. واریته های گندم آزمایشی از دهگلان تهیه شدند. واریته گندم به طور زیادی در طول دوره رشد بر عملکرد تاثیر گذاشت. قابلیت هضم ظاهری پروتئین رقم های گاسکوژن و آذر 2 در طول دوره رشد و پایانی به ترتیب برای رقم گاسکوژن 7/77 درصد و 8/90 درصد و برای رقم آذر2 ،9/61 درصد و 2/68 درصد بود. انرژی قابل متابولیسم، افزایش وزن و مصرف خوراک روزانه در طول دوره رشد تحت تاثیر رقم گندم قرار گرفت. تفاوت ها در مصرف خوراک روزانه در ارتباط با تفاوت ها در مقدار های انرژی قابل متابولیسم برای دوره های رشد و پایانی بود و انرژی قابل متابولیسم برای گاسکوژن 2998 و 2670 (کیلو کالری در کیلوگرم) وبرای رقم آذر2، 2830 و 2602 (کیلو کالری در کیلوگرم) بود. مقایسه میانگین های برآورده شده نشان داد که افزودن آنزیم به جیره آزمایشی انرژی قابل متابولیسم و قابلیت هضم ظاهری پروتئین را در سن 14 تا 20 روزگی و 32 تا 37 روزگی (P<0/05) افزایش داد. استفاده از آنزیم در جیره پایه (ذرت- سویا) عملکرد را در سن 14 تا 20 روزگی افزایش داد. استفاده از آنزیم در گندم گاسکوژن نسبت به گندم آذر2 باعث افزایش معنی دار انرژی قابل متابولیسم و قابلیت هضم ظاهری پروتئین در دوره رشد و پایانی شد.