پلی پلوئیدی نقش مهمی در تکامل کاریوتیپ و گونه زایی گیاهان بازی کرده است. در آلوپلی پلوئیدهای جدید، ناپایداری در میوز طی نسل های اولیه باعث کاهش باروری گیاه و ناپایداری ژنوم آن می شود. اطلاعات اندکی در مورد ناپایداری میتوزی در آلوپلی پلوئیدهای تازه به وجود آمده وجود دارد. لذا یکی از اهداف این تحقیق بررسی پایداری طی تقسیمات میتوزی در بوته های مختلف آمفی پلوئید جدید حاصل از تلاقی گندم و آجیلوپس تریانسیالیس (Wheat–Aegilops triuncialis) طی نسل های مختلف می باشد. این آمفی پلوئید دارای ژنوم AABBDDUUCC است و از نظر تئوریکی 70 کروموزوم دارد. در کل 21 بذر مربوط به نسل های F1 تا F4 که از سه بذر مختلف F1 به وجود آمده بودند از طریق شمارش کروموزومی و روش هیبریداسیون DNA فلوروسنت مورد بررسی قرار گرفتند. آنیوپلوئیدی سوماتیکی (تفاوت در تعداد کروموزوم های سلول های سوماتیکی مختلف در یک بوته) در 81 درصد از بوته ها مشاهده شد. تعداد کروموزوم ها در سلول های سوماتیکی (در بین و درون بوته های مختلف) از 62 تا 70 متغیر بود. علاوه بر این، روش فلوسایتومتری برای بررسی بیشتر اندازه ژنوم در بین آمفی پلوئیدهای مختلف به کار گرفته شد. فلوسایتومتری تفاوت در اندازه ژنوم را در بین آمفی پلوئیدهای مختلف نشان داد که ممکن است به دلیل تفاوت در اندازه کروموزوم ها باشد. در کل نشانه ای از پایدار شدن ژنوم طی نسل های مطالعه شده به دلیل آنیوپلوئیدی سوماتیکی مشاهده نشد. لذا به نظر می آید که عدم هماهنگی بین زیر ژنوم ها به دلیل جدید بودن آمفی پلوئید مطالعه شده و هم چنین اندازه ژنوم بزرگ عامل اصلی در ناپایداری ژنومی در آمفی پلوئید ساختگی گندم- آجیلوپس تریانسیالیس باشد.
