این آزمایش به منظور بررسی تاثیر کودهای زیستی بر عملکرد و درصد محصول گیاه داروئی بادرشبو، در سال 1387 در مزرعه تحقیقاتی ایستگاه تحقیقات کشاورزی آذربایجان غربی انجام شد. طرح به صورت بلوک های کامل تصادفی با 9 تیمار و در 4 تکرار اجرا گردید. تیمارهای آزمایشی شامل شاهد، کود شیمیایی (NPK)، نیتروکسین، فسفاته بارور2، بیوسولفور، نیتروکسین+فسفاته بارور2، نیتروکسین+بیوسولفور، فسفاته بارور2+بیوسولفور و نیتروکسین+بیوسولفور+ فسفاته بارور2 بود. نتایج نشان داد که به دنبال کاربرد کودهای زیستی، بین تیمارهای آزمایشی به لحاظ صفات عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک، عملکرد ماده خشک، درصد و عملکرد اسانس، شاخص برداشت اسانس، شاخص برداشت ماده خشک و وزن هزاردانه، اختلاف معنی داری در سطح احتمال 1 درصد وجود داشت، در حالیکه تاثیر آن روی صفت شاخص برداشت دانه غیرمعنی دار بود. بیشترین عملکرد دانه، عملکرد ماده خشک و عملکرد بیولوژیک به تیمار کود شیمیایی (NPK) تعلق داشت. بالاترین میزان اسانس در تیمار نیتروکسین+بیوسولفور+ فسفاته بارور2 و بیشترین عملکرد اسانس، شاخص برداشت ماده خشک و شاخص برداشت اسانس در تیمار نیتروکسین حاصل گردید. با توجه به اینکه نتایج حاصل از کاربرد کود شیمیایی و کود زیستی نیتروکسین اختلاف معنی داری با هم نداشتند، می توان اظهار داشت که به دنبال کاربرد نیتروکسین حداکثر عملکرد دانه و اسانس (عملکرد اقتصادی) از گیاه بادرشبو قابل برداشت است. در کلیه صفات، کاربرد کودهای زیستی در مقایسه با شاهد (عدم مصرف کود) برتری چشمگیری داشت.
