در این پژوهش، کفایت روان درمانگری روان پویشی در درمان اختلال اضطراب تعمیم یافته در مقایسه با دارودرمانگری، مورد مطالعه قرار گرفت. هدف پژوهشگر، بررسی آثار درمانی حاصل از وارسی تحلیلی تعارضهای ادیپی در آزمودنی ها بود. به این منظور، نمونه 36 نفری بیماران مبتلا به اختلال اضطراب تعمیم یافته، با استفاده از مصاحبه بالینی براساس DSM-IV، انتخاب و حضور و شدت علائم اضطراب آنها از طریق فهرست علائم اختلال اضطراب تعمیم یافته و سؤالات مربوط به اضطراب پرسشنامه MMPI-II مورد ارزیابی قرار گرفت. نیمی از آزمودنی ها تحت روان درمانگری روان پویشی و نیم دیگر، به عنوان گروه مقایسه، تحت دارودرمانگری قرار گرفت. نتایج حاصل از پیش-آزمون و پس-آزمون دو گروه با تحلیل واریانس مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج نشان می دهند که وضعیت بالینی وعلائم اضطرابی هردو گروه مورد مقایسه، به طور معناداری دگرگون شده است. اما از لحاظ شدت علائم، بهبود حاصل در گروه روان درمانگری پویشی بهتر از گروه دیگر است.
