در این پژوهش، کفایت روان درمانگری روان پویشی در درمان اختلال افسردگی مهاد در مقایسه با دارودرمانگری، مورد مطالعه قرار گرفت. هدف پژوهشگر، بررسی آثار درمانی حاصل از وارسی تحلیلی تعارضهای ادیپی در آزمودنی ها بود. به این منظور، نمونه 36 نفری بیماران مبتلا به اختلال افسردگی مهاد، با استفاده از مصاحبه بالینی براساس DSM-IV، انتخاب و حضور و شدت علائم افسردگی آنها از طریق فهرست علائم افسردگی بک و مقیاس نارساکنشی بازخوردها مورد ارزیابی قرار گرفت. نیمی از آزمودنی ها تحت روان درمانگری روان پویشی و نیم دیگر، به عنوان گروه مقایسه، تحت دارودرمانگری قرار گرفت. نتایج حاصل از پیش-آزمون و پس-آزمون دو گروه با تحلیل واریانس مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج نشان می دهند که وضعیت بالینی وعلائم افسردگی هردو گروه مورد مقایسه، به طور معناداری دگرگون شده است. اما از لحاظ شدت علائم، بهبود حاصل در گروه روان درمانگری پویشی بهتر از گروه دیگر است.
