فرزاد حسین پناهی قروچای

در پیشبینی تغییرات اقلیمی، اخیراً روش ریزمقیاس نمایی (GCM) با توجه به بزرگ مقیاس بودن مدلهای گردش عمومی برای مطالعات تغییر اقلیم جایگاه ویژهای پیدا کرده است. اساس این روش برقراری یک رابطه تجربی بین (SDSM) آماری متغیرهای پیشینی کننده در مقیاس بزرگ و تک متغیر پیشبینی شونده در سطح ایستگاه است.در این مطالعه با استفاده از مدل و RCP4.5،RCP شامل 2.6 (RCP) ریز مقیاس نمایی آماری و تحت سناریوهای تغییر اقلیمی نشانگرهای مسیر غلظت تغییرات اقلیمی در ایستگاه سنندج از سال 2006 تا 2100 پیشبینی شد. نتایج شبیهسازیها نشان داد که از سال 2006 RCP8.5 تا 2100 دمای حداکثر، دمای حداقل و انرژی تابشی در سنندج و تحت هر سه سناریو افزایش و بارندگی تحت هر سه سناریو 0 درجه سانتیگراد / 0 تا 9 / 1 درجه سانتیگرادو در دمای حداقل 2 / 0 تا 4 / کاهش خواهد یافت. میزان افزایش دمای حداکثر 12 تحت سناریوهای مختلف متفاوت خواهد بود. کاهش در میزان بارندگی نیز در حدود 19 تا 114 میلیمتر تحت سناریوهای مختلف خواهد بود.