برنامه ریزی برای پیشگیری از وقوع حوادث از یک سو و تصمیم گیری های درست برای کاهش اثرات ناشی از وقوع بحران از سوی دیگر، اهداف کلیدی مدیریت بحران هستند. در این تحقیق، مسأله مکان یابی و مسیریابی تسهیلات اضطراری با در نظر گرفتن احتمال خرابی مسیرهای ارتباطی و ازدحام تسهیلات اورژانسی در زمان وقوع بحران، بررسی می گردد. بدین منظور یک مدل برنامه ریزی ریاضی دوهدفه برای انتخاب مکان استقرار تسهیلات، تخصیص مصدومان به تسهیلات و تعیین مسیرهای ارتباطی ارائه می شود. تعداد سرورهایی که در هر تسهیل، مستقر می گردند، از قبل مشخص نبوده و جزو متغیرهای تصمیم مدل ریاضی می باشند. در هنگام وقوع بحران، خدمت دهندگان مستقر در تسهیلات برای خدمت رسانی به آسیب دیدگان به محل آنها اعزام می شوند. خدمت دهندگان تا زمانی که برای ارائه خدمت اعزام شده اند، در دسترس نخواهند بود و بنابراین در هر تسهیل، احتمال مشخصی را می توان برای بلوکه شدن (عدم حضور خدمت دهنده در تسهیل) محاسبه نمود. توابع هدف مدل ارائه شده شامل کمینه نمودن نرخ مصدومان پوشش نیافته و کمینه نمودن میانگین زمان های سفر در واحد زمان است. از آنجایی که در مدل های چندهدفه امکان دستیابی به یک راه حل بهینه برای تمامی اهداف مقدور نیست، از روش محدودیت اپسیلون برای به دست آوردن مجموعه کامل راه حل های مؤثر استفاده می شود. همچنین به دلیل ناچندجمله ای سخت بودن مسأله تحت بررسی، برای حل آن در اندازه های بزرگ، از یک الگوریتم ژنتیک چندهدفه مبتنی بر جستجوی نامغلوب استفاده می شود. صحت مدل ریاضی و کارایی الگوریتم ارائه شده از طریق ارائه تعدادی مثال عددی مورد ارزیابی قرار می گیرد.
