چندمعنایی رویدادی است که در آن یک عنصر واژگانی معمولاً به دو یا چند معنا ارتباط دارد که به نظر می رسد به طریقی به هم مربوطند. واژگان چندمعنا در مصحف شریف، بیش از یک معنا و مفهوم را در نهاد خود جای داده اند. هدف از پژوهش حاضر تبیین زبان شناختی پدیدۀ چندمعنایی در واژگان قرآن کریم و بازنمایی علل خوانش ها، ترجمه ها و تفسیرهای مختلف در حوزۀ معنایی قرآن کریم است. نگارندگان با تکیه بر روش توصیفی - تحلیلی و با استفاده از رویکرد معناشناسی واژگانی شناختی بروگمان و لیکاف (1998) معانی مختلف چهارده واژۀ چندمعنای قرآن کریم را استخراج و مورد تحلیل و بررسی قرار داده اند. شایان ذکر است که گزینش محدودِ واژگان تنها به دلیل محدودیت حجم مقاله بوده است. نتایج نشان داد که در واژگان چندمعنای قرآن کریم، چند مفهوم در ارتباط با یک مفهوم مرکزی سازماندهی شده اند. در این شبکۀ معنایی واژه های چندمعنا دارای معانی مرکزی یا سرنمون هستند که در مرکز این شبکه قرار می گیرند و نیز دارای معانی حاشیه ای اند که دورتر از معانی مرکزی هستند که حاصل بسط استعاری هستند. یافته ها نشان داد که با اثبات وجود چندمعنایی در واژگان قرآن کریم مفسران و محققین می توانند همۀ تفسیرهای مختلف ارائه شده از آیه را در چارچوب قواعد زبان بپذیرند و در غیر این صورت تنها یک تفسیر را به عنوان تفسیر صحیح تر و برتر انتخاب کنند.
