پژوهش حاضر بر آن است تا با بهره گرفتن ازنظریهی روایتدرمانی به بررسی مجموعه داستان سیبزمینیخورهای فرهاد پیربال بپردازد. روایتدرمانی که یکی از حوزههای بینارشتهای است و مایکل وایت )8002-8492 )از بنیانگذاران آن است، با بهره گرفتن از یافتههای روانشناختی و جامعهشناختی در مقولهی درمان رویدادهای تروماتیک گذشته ازیکطرف و روایتشناسی و داستاننویسی از طرف دیگر تالش میکند به بیمار کمک کند تا از تأثیرات نامطلوب روانی رویدادهای تروماتیک گذشته رهایی یابد. بر همین اساس و از همین منظر در پژوهش حاضر تالش شده است با بررسی شخصیت- راویهای داستانهای فرهاد پیربال )8498 )در مجموعه روایتدرمانی ترومای شخصی را در بافتاری از زمینههای خانوادگی، قومی و فراتر نیز بررسی میکند، زیرا درد و دغدغهی یک شخص میتواند درد گروه اجتماعی بسیار گستردهای باشد. مجموعه داستان سیبزمینی خورها به تبیین گذشتهی تروماتیک شخصیتها میپردازد و امکان و احتمال بازنویسی آن به طریقی متفاوت جهت رهایی از آن گذشتهی تروماتیک را بررسی میکند. این مطالعه نشان میدهد راویهای پیربال بهعنوان نمایندگان و بازماندگان کردهای عراق در دوران پرتنشی که ختم به بمبارانهای شیمیایی و نسلکشی آنها توسط صدام حسین تحت عنوان انفال شد، به بازگویی رویدادهای تروماتیک آن دوران میپردازند به این امید که بتوانند با بازنویسی آنها در قالب دیگریسازی مشکل به آرامش دست یابند. هرچند که به دالیلی تعدادی از آنها در این راه اقبالی ندارند، اما حقیقت امر این است که این تالش از جانب شخصیت-راویها انجام میشود.
