سیستم های پایش در تدوین طرح های مقابله با خشکسالی و مدیریت آن از اهمیت زیادی برخوردار است که بدین منظور از شاخص های خشکسالی برای بیان کمی این پدیده استفاده می گردد. تاکنون شاخص های متعددی برای پایش پدیده خشکسالی پیشنهاد شده است. در این مطالعه داده های مربوط به بارش سالانه 12 ایستگاه از استان های مازندران و گلستان در یک دوره 30 ساله(1380-1351) به منظور تحلیل داده های بارش و محاسبه سالهای مرطوب و خشک مورد استفاده قرار گرفته است. پس از انتخاب دوره مشترک آماری، بررسی کفایت و درستی داده ها، آزمون داده های پرت و تکمیل نواقص آماری به روش رگرسیون، از نمایه های آب و هوایی مختلف استفاده گردید. نتایج حاصل از این مطالعه حاکی از وقوع پدیده خشکسالی با درجه شدید تر و فراوانی بالاتر در دهه دوم سال های مورد مطالعه است. مطابق شاخص های مختلف(با توجه به مقیاس مختص به هر شاخص) وقایع خشکسالی متعددی با درجات بسیار شدید و شدید در طول دوره آماری مورد بررسی رخ داده است(شاخصSIAP: 24 واقعه خشکسالی بسیار شدید و 51 واقعه خشکسالی شدید، شاخص SPI: بدون واقعه خشکسالی حاد و با 15 واقعه خشکسالی شدید، PNPI: بدون واقعه ی بسیار شدید خشکسالی و با 4 واقعه خشکسالی شدید). براساس تقسیم بندیهای مربوط به هر شاخص سالهایی با بارش نرمال دارای تداوم بیشتری نسبت به سالهای خشک و مرطوب هستند(به استثنای شاخص SIAP). در بین مدلهای مورد استفاده (مدل های SPI، DR، نیچه، PNPI و SIAP) مدل SPI، به خاطر حساسیت بالا به تغییرات بارندگی و نمایش مقادیر خشکسالی بسیار شدید منطبق با سالهایی با وقوع کمینه بارش، و مدل SIAP، با داشتن قابلیت های بیشتر و محدودیت های کمتر، بهتر از دیگر مدلها تشخیص داده شده اند.
