صنعت گردشگری یکی از متنوع ترین منابع درآمدی و ایجاد فرصت‌های شغلی برای بسیاری از کشورهای دنیا است. ایران به دلیل جاذبه‌های غنی تاریخی، جغرافیایی، فرهنگی و طبیعی از پتانسیل بالقوه‌ای برای جذب گردشگر برخوردار است. شناخت عوامل مؤثر بر صنعت گردشگری امری مهم و ضروری است؛ اما شناسایی موانع گردشگری می‌تواند به‌مراتب مهم‌تر و ضروری‌تر باشد. در جهان امروز، ریسک‌های مختلف، اقتصاد کشورها را تحت تأثیر قرار می‌دهد. از سوی دیگر، تغییرات اقلیمی به مهم‌ترین دغدغه بشر در قرن حاضر تبدیل شده است. هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی تأثیر ریسک کشوری شامل ریسک اقتصادی، ریسک سیاسی، ریسک مالی و ردپای اکولوژیکی بر تقاضای گردشگری در ایران طی دوره زمانی 1989 تا 2020 و با استفاده از روش رگرسیون چندکی است. نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که ریسک کشوری و اجزای آن دارای تأثیر منفی بر تقاضای گردشگری در ایران است و این امر می‌تواند اهمیت تأثیر ریسک و نااطمینانی را بر اقتصاد ایران نمایان کند. از سوی دیگر، ردپای اکولوژیکی به‌عنوان یک پروکسی از تغییرات اقلیمی دارای تأثیر منفی و معنادار بر تقاضای گردشگری در ایران می‌باشد. با توجه به نتایج پژوهش به سیاست‌گذاران پیشنهاد می‌شود سیاست‌های کلی را در جهت کاهش ریسک کشوری برای افزایش سطح اطمینان گردشگران خارجی برای سفر به ایران تنظیم کنند. از سوی دیگر، توجه به بحران تغییرات اقلیمی باید بیش از پیش برای دولت و جامعه اهمیت یابد، زیرا این بحران می‌تواند جاذبه‌های مختلف گردشگری در ایران را به‌صورت منفی تحت تأثیر قرار دهد.
