بهمن بهرام نژاد

استفاده از روش انعکاس سنجی حوزه زمانی TDR اخیراً به عنوان روشی غیرمخرب و سریع در تعیین رطوبت حجمی خاک شناخته شده است. کاربرد TDR نیاز به کالیبراسیون بر اساس ثابت دی الکتریک و رطوبت حجمی ارائه شده به دستگاه دارد. در این میان روابط تجربی متعددی بین ثابت دی الکتریک دستگاه و رطوبت حجمی منتشر شده که این معادلات بدون در نظر گرفتن تمامی خصوصیات خاک می باشند. هدف از این تحقیق بررسی دقت مدل های ارائه شده برای خاک های حاوی ماده آلی می باشد. این تحقیق در شرایط آزمایشگاهی در سه نوع خاک با بافت سبک، متوسط و سنگین و پنج سطح ماده آلی (5/0، 2، 5/3، 5 و 5/6 درصد) شامل کود لاشبرگ و در سه تکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی انجام شد. در این تحقیق، از مدل های تاپ و همکاران (1980)، ترکیبی (1990)، مالیکی و همکاران (1996)، راس و همکاران (1992) و اولسزوک و همکاران (2004) استفاده شد. توانایی برآورد رطوبت حجمی هر یک از مدل ها با معیارهای جذر متوسط مربع خطا (RMSE) و خطای نسبی (RE) بررسی گردید. نتایج نشان داد که مدل تاپ و همکاران (1980)، مالیکی و همکاران (1996)، و اولسزوک و همکاران (2004)، به ترتیب با ضریب همبستگی 85/0، 84/0 و 84/0 کمترین خطا و مدل ترکیبی (1990) و راس و همکاران (1992) بیشترین خطا را در برآورد رطوبت خاک داشتند. همچنین در این مدل ها با افزایش درصد ماده آلی و درصد رس، میزان خطای برآورد رطوبت خاک افزایش یافت.