آتش به عنوان جزء جدایی ناپذیر اغلب اکوسیستم های جنگلی، با سوزاندن گیاهان، تغییر دادن الگوی توالی و منابع گیاهی مانند چوب آلات، علوفه و زیستگاه حیات وحش می تواند ساختار تنوع جوامع گیاهی و پویایی آنها را به شدت تحت تاثیر قرار دهد. با در اختیار داشتن اطلاعات دقیقی از خصوصیات اکولوژیکی و حساسیت گونه های مورد استفاده در جنگلکاری ها به آتش سوزی تا حد زیادی می توان در کاهش شدت و دفعات آتش سوزی موثر بود. هدف از این تحقیق مطالعه گوناگونی پوشش گیاهی و تجدید حیات گونه های چوبی در مناطق جنگلی زاگرس پس از آتش سوزی و همچنین تعیین حساسیت به آتش گونه های چوبی بومی و غیر بومی مورد استفاده در جنگلکاری های استان کردستان می باشد. به منظور مطالعه گوناگونی پوشش گیاهی و تجدید حیات گونه های چوبی، منطقه ای در اطراف شهرستان بانه که در معرض آتش سوزی قرار گرفته بود و همچنین در مجاورت آن منطقه دیگری با شرایط فیزیوگرافی تقریبا مشابه به عنوان شاهد انتخاب گردید. داده های مربوط به پوشش گیاهی و زادآوری از طریق روش نمونه برداری تصادفی سیستماتیک جمع آوری و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. به-منظور بررسی زادآوری گونه های چوبی تعداد جست ها جست گروهها و همچنین تعداد ساقه جوش های حاصل از جوانه های خفته در نیم متری اول جست ها به تفکیک گونه و طبقات قطری مورد اندازه گیری قرار گرفتند. آنالیز داده های جمع آوری شده در قالب آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی صورت گرفت. برای مقایسه تنوع گونه ای در دو منطقه از آزمون t مستقل استفاده گردید. جهت تعیین حساسیت به آتش سوزی گونه های چوبی، چند گونه درختی و درختچه ای که عمدتاً در جنگل کاری ها و احیای جنگل های استان کردستان بیشتر مورد استفاده قرار می گیرند، مورد مطالعه قرار گرفتند. به این منظور از شاخص هایی از قبیل نقطه اشتعال، نقطه گدازش، دوام شعله، درصد رطوبت، سطح کربونیزه شده، درصد کاهش جرم، جرم مخصوص ظاهری و وزن ماده خشک چوب و پوست و برگ بر اساس استانداردهای علمی استفاده شد. داده های جمع آوری شده از طریق آزمایش های اعمال شده پس از آزمون نرمال بودن آنها، در قالب طرح کاملا تصادفی تجزیه واریانس یک طرفه شدند و میانگین های بدست آمده پس از بررسی همگنی و یا عدم همگنی واریانس ها، از طریق آزمون های مقایسه میانگین های پارامتری و غیر پارامتری با همدیگر مقایسه شدند. نتایج نشان
