پژوهش حاضر جهت مقایسه حافظه آینده نگر، تصمیم گیری خطرپذیر، تصمیم گیری همکارانه و امواج قلبی و مغزی در افراد با الگوهای شبانه روزی صبحگاهی و شامگاهی انجام شد. این تحقیق با رویکرد روش شناسی کمی در قالب یک طرح توصیفی در دو گروه افراد با الگوهای صبحگاهی و شامگاهی مورد بررسی قرار گرفت. نمونه پژوهش شامل 70 دانشجوی دختر و پسر 18 تا 32 ساله، دانشجوی کارشناسی یا کارشناسی ارشدئ بود که با استفاده از فراخوان و آزمون غربالگری صبحگاهی- شامگاهی انتخاب شدند. افراد انتخاب شده شامل 38 نفر صبحگاهی و 32 نفر شامگاهی بودند که در دو جلسه صبح و عصر مورد بررسی قرار گرفتند. از یک پرسشنامه صبحگاهی - شامگاهی و تکالیف شناختی کامپیوتری حافظه آینده نگر مبتنی بر زمان، تکلیف قمار آیووا، تصمیم گیری همکارانه (معماری زندانی) و دستگاه ثبت آمواج مغزی و قلبی به عنوان ابزار جمع اوری داده ها استفاده شد. تحلیل آماری با استفاده از آزمون تحلیل واریانس چند متغییری و تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر نشان داد که بین دو گروه افراد با الگوی شبانه روزی صبحگاهی و شامگاهی از نظر حافظه آینده نگر، تصمیم گیری خطرپذیر و امواج قلبی و مغزی تفاوت معنی داری وجود دارد. نتایج نشان داد که عملکرد حافظه آینده نگر در گروه شامگاهی بهتر از گروه صبحگاهی بود. همچنین میزان تصمیم گیری خطرپذیر در گروه شامگاهی بالاتر از گروه صبحگاهی می باشد. از نظر امواج قلبی میزان میانگین ضربان قلب، میانگین دامنه ضربان، انحراف استاندارد فواصل درونی ضربان و میانگین نسبت فرکانس پایین و فرکانس بالا در افراد صبحگاهی بیشتر از افراد شامگاهی می باشد. میزان انحراف استاندارد ضربان قلب و میانگین توان فرکانس بسیار پایین در افراد با الگوی شبانه روزی شامگاهی بیشتر از افراد با تیپ شبانه روزی صبحگاهی می باشد. از نظر امواج مغزی میزان تتا و بتا در افراد شامگاهی بالاتر از افراد صبحگاهی می باشد. میزان امواج الفا و آلفا پیک در افراد صبحگاهی بیشتر از افراد شامگاهی می باشد. بنابراین نتایج پژوهش بیانگر این است که بین دو گروه صبحگاهی و شامگاهی از نظر کارکردهای شناختی و فیزیولوژیکی در حافظه آینده نگر، تصمیم گیری خطرپذیر و امواج قلبی و مغزی تفاوت وجود دارد.
