در میان تنش های غیرزنده، تنش خشکی عامل اصلی محدود کننده رشد گیاهان در مناطق خشک و نیمه خشک می باشد. یکی از اثرات منفی تنش خشکی اختلال در روند جذب و تجمع عناصر غذایی است که علاوه بر تلفات کود، باعث کاهش عملکرد دانه می شود. به منظور بررسی غلطت عناصر ماکرو و پروتئین دانه گندم تحت رژیم های مختلف آبیاری تکمیلی، آزمایشی به صورت کرت های یکبار خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی، اجرا شد. فاکتور اصلی شامل 3 سطح آبیاری تکمیلی (بدون آبیاری (دیم)، آبیاری تکمیلی در مرحله سنبله دهی و آبیاری تکمیلی در مراحل سنبله دهی+اوایل دانه بندی) و فکتور فرعی شامل پنج رقم گندم (آذر2، ریژاو، سرداری، سیروان و هما) بود. نتایج نشان داد که غلظت پتاسیم دانه ارقام تحت تیمار های آبیاری تکمیلی متفاوت بود. کمترین غلظت پتاسیم دانه در تمام ارقام به جز رقم سیروان، مربوط به تیمار دوبار آبیاری تکمیلی بود.تیمار بدون آبیاری با میانگین 8/15 درصد، بیشترین و تیمار یکبار آبیاری تکمیلی در مرحله سنبله دهی با میانگین 2/13 درصد، کمترین درصد پروتئین را به خود اختصاص دادند.
