اردشیر شیخ احمدی

این آزمایش به منظور تعیین اثرات سطوح مختلف عصاره آبی خرفه، روی و هیدروکسی تولوئن بوتیله بر عملکرد و برخی از فراسنجه های بیوشیمیایی خون در جوجه های گوشتی نر در شرایط پرورش تابستانی انجام گرفت. بدین منظور تعداد 420 قطعه جوجه نر یکروزه راس 308 به طور تصادفی به 7 تیمار آزمایشی (1-تیمار شاهد، 2-تیمار شاهد + 100 میلی گرم در کیلوگرم روی، 3-تیمار شاهد+ 100 میلی-گرم در کیلوگرم روی + 300 میلی گرم در کیلوگرم روی عصاره آبی خرفه، 4-تیمار شاهد+ 100 میلی گرم در کیلوگرم روی + 600 میلی گرم در کیلوگرم روی عصاره آبی خرفه، 5-تیمار شاهد + 300 میلی گرم در کیلوگرم روی عصاره آبی خرفه، 6-تیمار شاهد + 600 میلی گرم در کیلوگرم روی عصاره آبی خرفه، 7-تیمار شاهد+ 100 میلی گرم در کیلوگرم بوتیلیتد هیدروکسی تولوئن) که هر کدام شامل 4 تکرار و 15 قطعه پرنده در هر تکرار بودند، تقسیم شدند. تیمارهای آزمایشی به مدت 44 روز به طور آزادانه در اختیار جوجه ها قرار گرفتند. نتایج نشان داد که وزن زنده در پایان دوره آغازین معنی دار بود و در بین تیمارها، تیمار 5 دارای بیشتری وزن زنده بود و بیشترین افزایش وزن نیز مربوط به همین تیمار بود. همچنین در پایان دوره رشد وزن زنده معنی دار نبود و در پایان دوره فینیشر نیز وزن زنده معنی دار بود و بیشترین وزن مربوط به تیمار 4 بود و کمترین مربوط به تیمار 6 بود، خوراک مصرفی در پایان دوره رشد معنی دار بود و بیشترین خوراک مصرفی مربوط به تیمار 4 و کمترین نیز مربوط به تیمار شاهد و تیمار 5 بود، خوراک مصرفی در آخر دوره پایانی معنی دار نبود. اما ضریب تبدیل در آخر دوره آغازین و پایان دوره رشد معنی دار نبود ولی در آخر دوره پایانی معنی دار بود و بیشترین ضریب مربوط به تیمار 7 و کمترین نیز مربوط به تیمار 6 بود و ضریب تبدیل در کل روزهای 1 تا 42 روزگی معنی دار بود و بیشترین ضریب مربوط به تیمار 6 و کمترین مربوط به تیمار 7 بود (05/0