انور دست باز

هدف پژوهش حاضر با هدف پیش‌بینی احساس تنهایی در دانش‌آموزان دوره متوسطه دوم بر اساس سبک‌های دلبستگی، تعارض والد-فرزند و ادراک جو مدرسه با نقش میانجی دشواری تنظیم هیجان انجام گرفت. این پژوهش از نوع توصیفی-همبستگی بود که با رویکرد مدل‌سازی معادلات ساختاری (SEM) انجام شد. جامعه آماری شامل کلیه دانش‌آموزان مقطع متوسطه دوم شهر مریوان در سال تحصیلی 1403-1404 بود که از میان آن‌ها 399 دانش‌آموز بر اساس قاعده کلاین در مدل معادلات ساختاری با روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند. ابزارهای گردآوری داده‌ها شامل مقیاس‌های احساس تنهایی راسل(1980)، سبک‌های دلبستگی کولینز و رید(1990)، تعارض والد-فرزند فاین و همکاران(1983)، ادراک جو مدرسه بییر و همکاران(2011)، و دشواری تنظیم هیجان گراتز و رومر(2004) بود. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزارهای SPSS 28 و AMOS 28 تحلیل شدند. یافته‌ها نشان داد که مدل ساختاری پیشنهادی دارای برازش مناسبی با داده‌ها بود و قادر به تبیین 74.2 درصد از واریانس احساس تنهایی در دانش‌آموزان بود. نتایج حاکی از آن بود که دشواری تنظیم هیجان نقش میانجی معناداری در رابطه بین سبک‌های دلبستگی(β=0.145, p<0.001)، تعارض والد-فرزند (β=0.119, p<0.001) و ادراک جو مدرسه(β=-0.046, p<0.024) با احساس تنهایی ایفا می‌کند. قوی‌ترین تأثیر مستقیم بر احساس تنهایی مربوط به ادراک جو مدرسه (β=-0.523) و قوی‌ترین اثر غیرمستقیم مربوط به سبک‌های دلبستگی بود. نتیجه‌گیری پژوهش نشان می‌دهد که احساس تنهایی در نوجوانان پدیده‌ای چندعاملی است و دشواری در تنظیم هیجان به عنوان یک مکانیسم کلیدی در این روابط عمل می‌کند. این یافته‌ها بر اهمیت طراحی مداخلات چندبعدی برای کاهش احساس تنهایی در نوجوانان، با تمرکز بر بهبود مهارت‌های تنظیم هیجان، تقویت روابط خانوادگی و ایجاد جو مدرسه‌ای حمایت‌کننده، تأکید دارد.