وجود همگرایی رفاهی در استان های ایران در روند سیاست گذاری های اقتصادی و ارائه یک مکانیزم جهت رسیدن به انسجام اقتصادی و اجتماعی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. علاوه بر این، مدت زمان طولانی است که هدف دولت ها، کاهش نابرابری درآمد و مصرف بین استان های ایران می باشد. در این پژوهش، فرضیه همگرایی مصرف سرانه، در میان استان های ایران با استفاده از روش های مختلف مانند آزمون ریشه واحد، همگرایی باشگاهی و آماره ی تایل بررسی شده است. همچنین، در این پژوهش از مکانیسم جدیدی برای مدل سازی و تجزیه و تحلیل اقتصادی یعنی تحلیل خوشه ای نیز استفاده شده است. از آنجا که استان های ایران سطوح مختلفی از بهره وری و رشد اقتصادی را دارا هستند، این تجزیه و تحلیل ها از اهمیت زیادی برخوردار است. نتایج، با استفاده از اعمال تمام روش ها، واگرایی از نظر متوسط مصرف سرانه خانوار در استان های ایران را تأیید می کند. نتایج واگرایی در مصرف متوسط خانوار ممکن است نشانه ای از تفاوت معنی دار رشد اقتصادی درآمد سرانه در میان استان های ایران باشد.
