امروزه آبزی پروری نه تنها در کشور ما ایران بلکه در سراسر دنیا نیز به صنعتی مهم برای تامین غذا و ایجاد اشتغال پایدار تبدیل شده است. در سال های اخیر ایران به یکی از مهم ترین و بزرگ ترین تولیدکنندگان این جاندران ارزشمند در دنیا تبدیل شده است. با توجه به محدودیت منابع آب برای آبزی پروری، امروز استفاده از سامانه های متراکم پرورش و سیستم های مدار بسته و بازچرخش آب اهمیت بسیاری یافته است. اما پرورش انبوه و متراکم ماهی و دیگر آبزیان همواره با مشکلاتی جدی بویژه افزایش تولید آمونیاک همراه بوده است که لازم است این ترکیبات آمونیاکی به هر شکل ممکن از این سامانه ها خارج شوند. در کنار استفاده از روش هایی مانند حذف زیستی ترکیبات آمونیاکی بوسیله بیوفیلترها (که متاسفانه کارایی پایینی در شرایط کارگاه های پرورش آبزیان در ایران دارند)، استفاده از انواع جاذب ها (همچون زئولیت های طبیعی) اهمیت زیادی در آبزی پروری دارد. امروزه استفاده از موادی با ابعاد نانومتری به عنوان جاذب (نانو جاذب ها) مورد توجه بسیاری از پژوهشگران قرار گرفته است، با این حال برای استفاده از این نانومواد در آبزی پروری، ضروری است آن ها را بر روی ساختارهایی سوار کرد و به صورت فیلترمدیا در فیلترهای تصفیه آب برای آبزی پروری استفاده نمود. در این طرح دانه هایی از جنس پلیمرهای طبیعی و محتوی نانو جاذب های مختلف ساخته و به منظور حذف آمونیاک در تصفیه آب و پساب حاصل از آبزی پروری استفاده شد.
