عبدالله امینی

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین سبک رهبری مشارکتی مدیر با افزایش کیفیت تدریس معلمان با نقش میانجی اعتماد سازمانی بود. پژوهش حاضر از نظر روش، توصیفی از نوع همبستگی، بر حسب هدف، کاربردی و بر حسب نحوه‌ی گردآوری داده‌ها جزء تحقیق کمّی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر دربرگیرنده معلمان دوره‌ی ابتدایی منطقه 13 شهر تهران ( 625 نفر) بود که در سال 1403-1402 مشغول به تدریس بودند. نمونه پژوهش با توجه به جدول کرجسی و مورگان 242 نفر و به روش تصادفی خوشه‌ای مرحله‌ای انتخاب شدند. اطلاعات متغیرها از طریق پرسش‌نامه‌ رهبری مشارکتی آرنولد و همکاران (2000) پرسش‌نامه‌ی کیفیت تدریس سراج (1381) و پرسش‌نامه‌ی اعتماد سازمانی (کاناواتاناچای و یو، 2002) جمع‌آوری شد. داده‌ها از طریق مدل معادلات ساختاری مورد تحلیل قرار گرفتند. با توجه به یافته‌ها، اثر مستقیم رهبری مشارکتی بر اعتماد سازمانی و کیفیت تدریس معنادار بود (05/0>P، 97/5=t، 57/0=β) و (05/0>P، 96/2=t، 33/0=β). همچنین اثر غیرمستقیم رهبری مشارکتی با میانجی‌گیری اعتماد سازمانی بر کیفیت تدریس معنادار به‌دست آمد. اثر مستقیم اعتماد سازمانی بر کیفیت تدریس نیز معنادار بود (05/0>P، 52/2=t، 26/0=β).