پژوهش حاضر سعی بر توصیف واژه بست های موجود در گویش کردی اردلانی دارد. واژه بست-های یک زبان همواره به عنوان یکی از عناصر مرموز زبان ها رفتار های خاصی از خود نشان می-دهند. واژه بست های گویش اردلانی نیز از این قاعده مستثنی نیستند. واژه بست ها تکواژهایی وابسته هستند که از یک سو همچون واژه ها استقلال نحوی دارند و از سوی دیگر همانند وندها عمل می کنند و به لحاظ آوایی و واجی مستقل نیستند. این پژوهش با معرفی دوازده واژه بست گویش کردی اردلانی با استفاده از آزمون های زوئیکی (1977) و زوئیکی و پولام (1983) این عناصر را از وند ها و واژه ها متمایز ساخته است. از مجموع دوازده واژه بست موجود در این گویش، نه واژه بست ویژه و سه واژه بست ساده می باشند. در خلال این تحقیق با استناد به پارامتر های معرفی شده توسط کلاونس (1985) رفتار واژه بست های این گویش طبق طبقه-بندی جهانی کلاونس مشخص خواهد شد. واژه بست های این گویش طبق پارامتر های کلاونس رفتاری مشابه به دو دسته واژه بست های گروه سوم و هفتم از زبان های دنیا دارند. ارزش پارامترهای نفوذ بلافصل، تقدم خطی و ادغام در واژه بست های گروه سوم به ترتیب "اولین"، "بعد" و "پی بست" است و تنها وجه تفاوت آن ها با واژه بست های گروه هفتم در پارامتر نفوذ بلافصل است که برای این دسته از زبان ها "آخرین" تعریف شده است. در نهایت نگارنده به بررسی شرایط تشکیل خوشه ی واژه بستی، جایگاه واژه بست ها و میزبانی گزینی این عناصر خواهد پرداخت.
