ترکی سنقری یکی از گویش‌های زبان ترکی آذربایجانی است که اهالی شهر سنقر در استان کرمانشاه به آن تکلم می‌کنند. به دلیل ارتباط گسترده‌ی گویشوران ترکی سنقری با مردم کرد و فارس زبان، این گویش دچار تحولاتی شده است و در معرض خطر انقراض قرار دارد. نابودی حتی یک زبان را می‌توان ضایعه‌ای برای کل بشریت تلقی کرد، زیرا هر زبان شیوه‌ای از نظم دادن به تفکر انسان و نوعی نگرش به جهان می‌باشد. این رسالت زبان شناسان است که با مطالعه‌ی علمی، موجب حفظ و صیانت زبان‌ها و گویش‌ها شوند. هدف از این پژوهش بررسی واژه‌سازی، چگونگی جفت‌شدگی صورت و معنای واژه‌ها و هم-چنین توزیع صورت‌های صرفی در گویش ترکی سنقری طبق رویکرد صرفِ ساخت-محور بوی (۲۰۱۰) است. به همین منظور داده‌های این تحقیق توصیفی-تحلیلی به روش میدانی با سفر به شهر سنقر و مصاحبه با گویشوران ترک زبان، گردآوری شده‌اند. مجموعاً پیکره‌ای شامل ۱۹۱ واژه‌ی غیر بسیط دارای ساخت گردآوری شدند که از مقولات مختلفی همچون اسم، فعل و صفت می‌باشند. در این پژوهش هر یک از واژه‌های مشتق و مرکب به دست آمده، طبق نظریه‌ی صرف ساخت محور بوی (۲۰۱۰) مورد واکاوی و بررسی قرار گرفتند و طرح‌واره‌های تصوری هر یک نیز رسم گردید. نتایج این پژوهش نشان داد که گویشوران ترکی سنقری از طرح‌واره‌های تصویری رسم شده برای ساخت واژه‌های مرکب و مشتق بهره می‌گیرند و در این گویش فرایند ترکیب نسبت به فرایند اشتقاق دارای بسامد بیشتری است.
