هنگامی که چراگاه ها زیر کشت دیم ودیمزارها زیر کشت آبی می روند. تغییرات گسترده ای در ویژگی-های شیمیایی خاک روی می دهد. خاک ورزی، آبیاری، کوددهی، روش های زراعی و نوع گیاه کشت شده هر یک از راه های ویژه ای می توانند شیمی خاک و فرآیندهای خاک سازی را تحت تاثیر قرار دهند. در این پژوهش روی هم رفته پیامد نوع کاربری و مدیریت زمین ها بر موادآلی ،نیتروژن کل وپ-اچ خاک ها درسطح 1% و درصد رس و آهک، فسفر و پتاسیم فراهم و همچنین نسبت C/N خاک هادرسطح 5% چشم-گیر بود. در میان زمین های آزمایش شده کشتزارهای آبیاری شده با فاضلاب دارای بالاترین درصد کربن آلی، نیتروژن کل، فسفر و پتاسیم فراهم برای گیاه بود. دیمزارها و جنگل های سوزنی برگ دارای کمترین سطح حاصلخیزی بودند. این پژوهش نشان داد که برای کشاورزی در زمین های پیرامون شهر همدان به دلیل کاربرد بیش از حد کودهای فسفره و/یا هوادیدگی کانی ها، نیازی به کاربرد کودهای فسفره .پتاسیمی نیست و پیشنهاد می شود که در این زمین ها در کنار کودهای نیتروژنی، از کودهای بیولوژیک برای بالابردن توان جذب گیاه وبهبود ویژگی های خاک بهره گیری شود.
