مقاله ی حاضر به بررسی نظام وجهیت در هورامی و افعال وجهی بکار رفته در این زبان می پردازد. پس از آشنایی مختصر با ویژگی های مقوله ی دستوری-معنایی وجهیت و طبقه بندی نظام های وجهی بر مبنای آرای پالمر (1999 و 2001)، ویژ گی های هر یک از افعال وجهی "باید:mašjo "، "شدن:biey" و فعل "tāwāy"مورد بررسی قرار می گیرد. از میان افعال وجهی موجود تنها فعل"بایستن:mašjo " می تواند برای نشان دادن مرتبه ی الزام از وجهیت معرفتی (وجهیت استقرایی) و وجهیت تکلیفی مورد استفاده قرار گیرد و در مقابل افعال "biey" و فعل "tāwāy" تنها بیان گر مرتبه ی امکان از وجهیت های معرفتی (وجهیت حدسی) و تکلیفی بکار گرفته می شود. فعل"biey" می تواند در برخی موارد برای بیان مرتبه ی الزام از وجهیت تکلیفی نیز بکار رود با این توضیح که به نسبت فعل "بایستن:mašjo" اجبار کم تری را متوجه کنش گر می کند. افعال " biey" و "tāwāy" می توانند برای نشان دادن وجهیت پویا نیز بکار روند. فعل "mašjā"تنها فعلی است که برای اراده ی معنای وجهیت تکلیفی در گذشته مورد استفاده قرار می گیرد. هیچ یک از افعال وجهی موردبحث در هورامی توانایی نشان دادن وجهیت گواه نمایی را ندارند.
