مقاله حاضر درصدد است تا پس از توصیف نظام های حالت مفعولی، کنایی بی نشان و نشاندار در گویش هورامی و تبیین شرایط ظهور تکواژ حالت نمای غیرفاعلی بر روی گروه های اسمی، به بررسی سیر گسترش نقشی تکواژ حالت نمایی غیرفاعلی و پدیده تلفیق مشخصه حالت در این گویش بپردازد و در نهایت نشان دهد که این پدیده در گویش هورامی منطبق با الگوی نوع دوم در طبقه بندی بائرمن است.
