گویش هورامی همچون دیگر گونه های شمالی و مرکزی کردی دارای نظام حالت حالت گسسته زمان مبناست. الگوی حالت کنایی صرفا در جملات دربرگیرنده افعال ماضی متبلور میشود. این گویش از دو ساخت مجزا برای بیان نظام حالت کنایی بهره میگیرد. ساخت های نخست که در این جستار ساخت های کنایی بی نشان نام گرفته اند در سایر گونه های کردی نیز مشاهده میشوند و ساخت های نوع دوم که در این مقاله ساخت های کنایی نشاندار نامیده میشوند تنها در گویش هورامی یافت میشوند. مقاله حاضر میکوشد تا ضمن معرفی و توصیف ساخت های کنایی نشاندار، به بررسی و تحلیل ویژگی های بنیادین این ساخت ها نظیر ترتیب سازه ای الزاما ثابت و حضور تکواژ حالت نمای غیرمفعولی بر روی سازه فاعل بپردازد و در نهایت نشان دهد که ثابت شدن ترتیب سازه ای در این ساخت ها به دلیل اعمال فرایند دستوری شدگی بوده است.
