ساخت شدگی رویکرد جدیدی است که می کوشد تا با تکیه بر مفاهیم بنیادی دستورهای ساخت بنیاد به تبیین تغییرات زبانی بپردازد و از این رهگذر شیوه ی یک دستی برای برخورد با انواع تغییرات رخ داده در زبان های مختلف بدست دهد. مقاله ی حاضر درصدد است تا با بکارگیری سازوکارهای دخیل در فرایند ساخت شدگی، تحلیل جدیدی از شیوه-های بیان الگوی انطباق کنایی در هورامی بدست دهد. بر مبنای تحلیل ارائه شده ساخت نشان دار بیان الگوی انطباق کنایی در هورامی که از تکواژ حالت نمای غیرمفعولی بر روی سازه ی فاعل بهره می گیرد و برای اراده ی معانی نشان دار بکار گرفته می شود، در حقیقت ساخت متأخری است که بر اثر اعمال فرایند ساخت شدگی بر طرحواره ی انتزاعی ویژه ای که در این مقاله طرحواره ی انتزاعی مفروض نامیده شده، پدید آمده است. در این راستا چنین استدلال می شود که عامل اصلی شکل گیری ساخت نشان دار در هورامی، پیدایش شیوه ی جدیدی برای کدگذاری مقولات نحوی در الگوی انطباق کنایی است که مشخصاً از حضور الزامی واژه بست های هم مرجع با فاعل بهره می گیرد و در مقاله ی حاضر ساخت کنایی بی نشان نامیده می شود. گسترش روند استفاده از مکانسیم درج واژه بست های هم مرجع با فاعل به همراه سایر تحولات تاریخی نظیر کم رنگ شدن تقابل بین حالات فاعلی و غیرفاعلی زمینه ی لازم را برای بروز تغییرات ساختی در صورت نحوی و معنایی خرده ساخت های مفروض فراهم می سازد و در نهایت منجر به پیدایش ساخت های کنایی نشان دار در هورامی می شود.
