کشاورزی پایدار، نظامی است که ضمن مدیریت موفق در استفاده از منابع برای تامین نیازهای غذایی بشر، کیفیت محیط را حفظ و ذخیر منابع طبیعی را افزایش می دهد. هدف اصلی مقاله حاضر، بررسی عوامل فردی، اجتماعی، اقتصادی و فنی موثر بر دانش ذرت کاران در زمینه کشاورزی پایدار می باشد. برای انجام این پژوهش از روش لاجیت استفاده شد و جامعه مورد مطالعه ذرت کاران شهرستان مرودشت بودند که براساس روش نمونه گیری تصادفی طبقه بندی شده، تعداد 300 نفر کشاورز ذرت کار به طور تصادفی انتخاب شدند. بیشترین دغدغه کشاورزان برای شرایط لازم جهت استفاده از روش های کشاورزی پایدار، وجود استفاده از تکنولوژی های تولید است. مهمترین مشکل کشاورزان در پذیرش کشاورزی پایدار سیاست های دولت و فقدان دانش فنی مطرح شد. در نهایت روابط بین ویژگی های شخصی کشاورزان با پذیرش کشاورزی پایدار نشان می دهد که بین سن، میزان تحصیلات، سطح زیر کشت، مالکیت زمین، میزان استفاده از ماشین آلات کشاورزی، درآمد، تاثیر کلاس های آموزشی-ترویجی و میزان استفاده از سم رابطه معنی داری وجود دارد.
