بیماری ام. اس بعد از تروما دومین علت ناتوانی عصبی در سنین جوانی و میانسالی است. لذا ارزیابی شخصیت با توجه به ارتباط تنگاتنگ آنها با بروز تشدید علائم بیماریهای عصبی از جمله بیماری ام. اس اهمیت زیادی دارد. هدف پژوهش مقایسه بیماران مبتلا به ام اس با افراد عادی از نظر ویژگی های شخصیتی است. طرح این پژوهش از نوع علی- مقایسه ای از نوع پس رویدادی می باشد که به روش تحلیل واریانس چند راهه(MANOVA) انجام شد. جامعه آماری این پژوهش کلیه بیماران مبتلا به ام. اس شهرستان سنندج بود که بین سنین 28 تا 32 سال داشتند و به مراکز و کلینیک های تخصیصی مغز و اعصاب شهرستان سنندج مراجعه می کردند. نمونه شامل 50 نفر بیمار ام.اس بود که به روش نمونه گیری در دسترس هدفمند انتخاب شد و با 50 نفر از افراد سالم از نظر جنس، سن، تحصیلات، وضعیت تاهل، اشتغال، و وضعیت اقتصادی همتا شدند. ابزار پژوهش آزمون NEO فرم کوتاه بود. یافته های این پژوهش نشان داد که بیماران ام.اس با افراد عادی از نظر ویژگی های شخصیتی با هم تفاوت معنی دار دارند. افراد مبتلا به ام. اس به دلیل گرفتار شدن به بیماری مزمن و غیرقابل درمان در عامل روان رنجورخویی نمرات بالاتری کسب می کنند و عامل برونگرایی، بازبودن به تجربه و وظیفه شناسی نمرات پایین تری نسبت به افراد عادی کسب می کنند ولی در عامل توافق پذیری تفاوت معنی دار ندارند.
