تولید پروتئین های نوترکیب در گیاهان با هزینه بسیار کمتری نسبت به سیستم های باکتریایی، مخمر و سلول های پستانداران صورت می گیرد. هرچند تولید ناپایدار پروتئین و وجود الگوهای متفاوت گلیکوزیلاسیون از پروتئین های انسانی چالش های استفاده از گیاهان می باشند. بیان ثابت از طریق ادغام تراژن در ژنوم و آگرواینفیلتراسیون دو روش اصلی تولید پروتئین های نوترکیب در گیاهان است. در این تحقیق با استفاده از دو پپتید راهنمای KDEL و Zera، میزان بیان رونوشت و نیز تولید پروتئین نوترکیب گریفیتسین GRFT که یک پروتئین ضد ویروس می باشد، در گیاه تنباکو با دو سیستم بیان موقت و بیان ثابت توسط آگروباکتری مقایسه شد. نتایج نشان داد که لاین تراریخت St-ZR1 با 208 برابر افزایش رونوشت و لاین St-ZR3 نیز با 31/0 درصد TSP به ترتیب بیشترین میزان رونوشت و تولید پروتئین نوترکیب را نشان دادند. در مجموع بیان ثابت از طریق تراریزش ژنوم هسته هم میزان رونوشت و هم میزان پروتئین بیشتری نسبت به بیان موقت با آگرواینفیلتراسیون در پی داشت، هرچند که دامنه تغییر بین لاین های تراریخته ثابت بیشتر از گیاهان تراریخت با روش آگرواینفیتراسیون بود. به نظر می رسد که تفاوت چشمگیر بین گیاهان تراریخته ثابت به دلیل قرار گرفتن تراژن در نقاط متفاوت ژنوم و بروز اثرات موضعی باشد که در سایر گونه های گیاهی نیز گزارش شده است. از طرف دیگر پپتید راهنمای Zera منجر به انباشت بیشتر پروتئین GRFT نسبت به پپتید راهنمای KDEL که می تواند به انباشت پروتئین نوترکیب در اجسام پروتئین مربوط باشد و نیز اشباع پذیر بودن گیرنده های روی غشای شبکه آندوپلاسمی باشد.
