یاور وفائی

میزان باززایی و درصد تولید گیاهچه های تراریخته در دو گونه کاهو و تنباکو بررسی شد. 336 ریز نمونه از هر گیاه با هدف تولید کالوس، باززایی مستقیم، طویل شدن شاخساره یا ریشه زایی بروی هفت محیط کشت مختلف MS کشت گردید. ریزنمونه ها 24 ساعت بروی محیط پیش کشت (محیط MS حاوی حاوی mg/ml 2/0 BA و mg/ml 05/0 NAA بدون آنتی بیوتیک) تیمار سپس در محیط تلقیح حاوی آگروباکتری حمل کننده پلاسمید PBI121 دارای ژن گریفیتسین (GRFT) انکوبه شدند. بعد از 24 ساعت همکشتی، ریزنمونه ها به محیط کشت انتخابی حاوی کانامایسین و سفوتاکسیم منتقل شدند. در فواصل زمانی دو هفته ای درصد ریزنمونه های باززا شده برای هر گونه ثبت گردید. بعد از انتقال به محیط طویل شدن شاخساره و محیط ریشه زایی، آزمون PCR با آغازگرهای ژن GRFT انجام گرفت. درصد باززایی و درصد تراریزش در هر دو گونه محاسبه شد. نتایج نشان داد که محیط کشت SF2 بیشترین باززایی مستقیم و محیط کشت SF3 بیشترین تولید کالوس را در هر دو گونه در پی داشت. بین دو گونه نیز تنباکو درصد بازایی بسیار بیشتری نسبت به کاهو از خود نشان داد. نسبت به سایر گونه ها در پژوهش های مشابه، درصد تراریزش هر دو گیاه به طور قابل ملاحظه ای بالاتر بود. در بیشتر مطالعات مهندسی ژنتیک گیاهی، تنباکو و آرابیدوپسیس به عنوان گیاهان مدل مورد استفاده قرار می گیرند. درصد بالای تراریزش و دریافت موفق ژن در تنباکو می تواند به دلیل وجود نواحی اتصال داربست (SAR) باشد.