میوهجات و سبزی جات بخش مهمی از یک رژیم غذایی سالم می باشند. رازیانه با نام علمی Foeniculum vulgar Mill از اهمیت زیادی در ایران و جهان برخوردار است. این گیاه با برگ های خوش خوراک و در صورت وجود ساقه متورم، به عنوان سبزی مصرف می شود. کل گیاه رازیانه در صنعت دارویی با ارزش است. به همین دلیل آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با هشت تکرار اجرا شد. محلول پاشی اسید سالسلیک و اسید جیبرلیک برروی گیاه رازیانه که بصورت محلول پاشی 3 بار در مرحله رویشی و 2 بار در مرحله زایشی هر بار به میزان 250 میلی لیتر برای هر گیاه در هر تیمار اعمال شد. نتایج این پژوهش نشان داد که اسید جیبرلیک و اسید سالیسیلیک بر ویژگی های ریخت شناسی و فیزیولوژیکی رازیانه تأثیرگذار بودند. با توجه به نتایج این پژوهش استفاده از هر دو غلظت اسید جیبرلیک و اسید سالیسیلیک، سبب رشد بهتر گیاه و بهبود شاخص های رشدی و فیزیولوژیکی شامل تعداد برگ، عرض برگ، طول دمبرگ، قطر ساقه، ارتفاع گیاه، وزن تر و خشک برگ، ساقه، ریشه، فلاونوئید گل آذین، فنول کل،DPPH برگ، DPPH گل آذین، کلروفیل a، b، کلروفیل کل و کارتنوئید گردید. غلظت های اسید سالیسیلیک حجم ریشه و تعداد چتر را به طور معنی داری افزایش دادند اما اسید جیبرلیک تأثیر معنی داری روی تعداد چتر نداشت و در غلظت 5/0 میلی مولار حجم ریشه را به طور معنی داری افزایش داد. بیش ترین تعداد برگ، عرض برگ، حجم ریشه، ارتفاع گیاه، وزن تر ساقه، وزن تر ریشه و وزن خشک ساقه مربوط به تیمار 5/0 میلی مولار اسید جیبرلیک بود و بیش ترین قطر ساقه، تعداد چتر، فنول کل، کلروفیل a، b، کلروفیل کل، کارتنوئید مربوط به تیمار 2 میلی مولار اسید سالیسیلیک بود. فلاونوئید برگ و فلاونوئید گل آذین در هر دو غلظت اسید سالیسیلیک و غلظت 25/0 میلی مولار اسید جیبرلیک افزایش معنی داری را نشان دادند. از نظر ترکیبات فیتوشیمیایی تیمارهای 25/0 و 5/0 میلی مولار اسید جیبرلیک و تیمار 1 میلی مولار اسید سالیسیلیک تعداد ترکیبات فیتوشیمیایی را به طور معنی داری در مقایسه با اسانس شاهد افزایش دادند.
