این آزمایش به منظور بررسی تأثیر کودهای زیستی بر فتوسنتز و رشد گیاه داروئی ریحان، در سال 1387 در گلخانه دانشکده کشاورزی دانشگاه کردستان انجام شد. طرح به صورت بلوک های کامل تصادفی با 5 تیمار و در 4 تکرار اجرا گردید. تیمارهای آزمایشی شامل کود شیمیایی(NP)، کودهای بیولوژیک، کود نیتروکسین (حاوی باکتری های تثبیت کننده نیتروژن)، فسفاته بارور-2 (حاوی باکتری های حل کننده فسفات های نامحلول) و ترکیبی از آنها و شاهد (عدم مصرف کود) بودند. نتایج نشان داد که به دنبال کاربرد کودهای زیستی، بین تیمارهای آزمایشی از لحاظ صفات وزن خشک اندام هوایی، فتوسنتز، تعرق، کارآیی مزوفیلی و عملکرد کوانتومی تیمارهای آزمایشی در سطح احتمال 1درصد اختلاف معنی داری وجود داشت، در حالیکه این تأثیر روی صفات CO2 زیر روزنه ای و کارآیی مصرف آب غیرمعنی دار بود. کود شیمیایی و تیمار مخلوط نیتروکسین با فسفاته بارور-2، بیشترین تأثیر را در افزایش صفات مورد مطالعه داشتند. بنابراین می توان نتیجه گرفت که کودهای بیولوژیک می توانند به عنوان جایگزینی مناسب برای کودهای شیمیایی در سیستم های کشاورزی پایدار مورد استفاده قرار بگیرند.
