به منظور بررسی اثر سطوح مختلف آبیاری و زمان برداشت ریشه روی عملکرد و برخی خصوصیات کیفی ریشه چغندرقند، آزمایشی در قالب طرح آماری فاکتوریل اسپلیت پلات با طرح پایه بلوک های کـامل تصادفی در 3 تکرار در سال 1381 در ایستگاه تحقیقات کشاورزی میاندوآب به اجرا در آمد. کم آبیاری در 3 سطـح 40،70 و 100 درصد نیـاز آبی گــیاه و 4 رقم چغندرقند (رسول، شیرین، دورتی و 1BR) به صورت فاکتوریل در کرتهای اصلی و 7 مرحله برداشت(91، 107، 123، 139، 155،171 و 187 روز پس از سبز شدن) در کرتهای فرعی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که بیشترین میزان عملکرد ریشه و عملکرد شکر سفید به رقم دورتی توأم با آبیاری کامل تعلق داشته و مقادیر آنها با گذشت زمان از اولین برداشت تا آخرین برداشت، در همه ارقام افزایش پیدا کردند. اثر رقم بر روی عملکرد ریشه و سدیم و اثر زمان برداشت روی پتاسیم، سدیم و درصد قند معنی داری بود. اثر متقابلی بین سطوح آبیاری و زمان برداشت روی عملکرد ریشه و عملکرد شکر سفید و اثر متقابلی نیز بین نوع رقم و زمان برداشت روی نیتروژن و آلکالیته مشاهده گردید. آزمایش نشان داد که رقم دورتی دارای کمترین ناخالصی در ریشه و بیشترین عملکرد می باشد. از طرف دیگر این چنین استنباط می شود که در صورتی که شرایط محیطی اجازه دهد تأخیر در برداشت، باعث بهبود کیفیت ریشه می گردد.
