بهمنظور بررسی تأثیر مدیریت تلفیقی کودهای زیستی و شیمیایی تحت سطوح مختلف آبیاری بر صفات فیزیولوژیک و عملکرد دانه سیاهدانه، آزمایشی به صورت کرتهای دوبار خردشده بر پایه طرح بلوکهای کامل تصادفی با چهار تکرار در بهار سال 1395 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه کردستان اجرا شد. سطوح آبیاری شامل آبیاری به میزان 100 درصد نیاز آبی گیاه و 70 درصد نیاز آبی گیاه به عنوان فاکتور اصلی و سطوح کودی شامل100 درصد کودهای شیمیایی، 80 درصد کودهای شیمیایی+ کودهای زیستی، 60 درصد کودهای شیمیایی+ کودهای زیستی، 40 درصد کودهای شیمیایی+ کودهای زیستی و عدم استفاده از کود به عنوان فاکتور فرعی در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که تحت شرایط آبیاری به میزان 70 درصد نیاز آبی گیاه غلظت پرولین، کربوهیدرات های محلول در آب و الکل و پراکسیداسیون لیپیدی افزایش یافت، اما مقادیر سایر پارامترهای فیزیولوژیک موردبررسی و عملکرد دانه کاهش پیدا کرد. تلفیق کودهای زیستی و شیمیایی اثرات مثبتی بر صفات فیزیولوژیک موردبررسی و عملکرد دانه داشت، به طوریکه بیشترین عملکرد دانه از تیمار تلفیق 60 درصد کودهای شیمیایی+ کودهای زیستی )18/798 کیلوگرم در هکتار( حاصل شد که نسبت به تیمار شاهد )بدون کود( 22/37 درصد افزایش نشان داد. با توجه به اثرات مثبت تلفیق کودهای زیستی و شیمیایی بر پارامترهای فیزیولوژیک و عملکرد دانه، جایگزین کردن تلفیق کودهای زیستی و شیمیایی به جای مصرف صرف کودهای شیمیایی پیشنهاد می شود.
