یوسف سهرابی

به منظور بررسی اثر کاربرد گونه های مختلف بیوچار و ریزجانداران حل کننده فسفات بر عملکرد دانه و صفات زراعی گلرنگ آزمایشی در دو سال زراعی 1397 و 1398 در بخشی از اراضی کشاورزی بخش سردرود شهرستان رزن استان همدان به صورت کرتهای خرد شده )اسپلیت پلات( بر پایه طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار اجرا گردید. عامل اصلی در چهار سطح بیوچار شامل: بیوچار کود گاوی، بیوچار کاه و کلش گندم، بیوچار درخت و شاهد بود. عامل فرعی نیز در پنج سطح شامل کاربرد ریزجانداران حل کننده فسفات شامل دو گونه میکوریزا ) Glumus etunicatum ، G. mossea ،) Bacillus lentus و Pseudomonas fluorescence و شاهد در نظر گرفته شد. نتایج مقایسه میانگین گویای آن است که بیشترین تعداد طبق در بوته ) 12 / 8 و 14 / 8 ( و وزن دانه ) 60 / 24 گرم( در تیمارهای تلقیح میکوریزایی و کمترین در تیمار شاهد مشاهده شد، همچنین بیشترین تعداد طبق در بوته ) 26 / 8 ( و وزن دانه ) 18 / 24 گرم( نیز در تیمار بیوچار کود دامی بود. نتایج نشان داد که بالاترین عملکرد بیولوژیک ) 5454 کیلوگرم در هکتار( در تیمارهای تلقیح میکوریزایی حاصل گردید، همچنین کاربرد سایر باکتریهای حل کننده فسفات نیز عملکرد بیولوژیک گلرنگ را در مقایسه با تیمار شاهد افزایش داد.