وقوع تغییر اقلیم بر عوامل محیطی متعددی اثر می گذارد و با تغییرات اقتصادی و اجتماعی باعث ایجاد فشار زیادی بر منابع آب می شود. تغییر اقلیم از طریق افزایش درجه حرارت و تغییر دادن شدت و الگوهای بارش بر روی پارامترهای هیدرولوژیکی مانند جریان آب، نرخ تبخیر و تعرق و ذوب برف تأثیر می گذارد. هدف از انجام این مطالعه بررسی اثر تغییر اقلیم بر تبخیر و تعرق گیاه مرجع در مقیاس های ماهانه، فصلی و سالانه در مناطق غرب ایران می باشد. برای این منظور، 5 ایستگاه سینوپتیک واجد آمار کافی در غرب کشور شامل ایستگاه های سنندج، سقز، کرمانشاه، همدان و خرم آباد انتخاب شد ند و پس از انتخاب دوره آماری 1999-1970 به عنوان دوره پایه، چگونگی اثرپذیری تبخیر و تعرق گیاه مرجع از وقوع تغییر اقلیم تحت سناریوهای مختلف RCP در دوره 2100-2011 مورد بررسی قرار گرفت و با دوره پایه مقایسه گردید. برای محاسبه تبخیر و تعرق گیاه مرجع از روش فائو پنمن مانتیث و برای تحلیل روند سری های فصلی و سالانه تبخیر و تعرق طی دوره پایه، از آزمون من- کندال اصلاح شده و آزمون سن استفاده شد. به منظور برآورد تبخیر و تعرق گیاه مرجع تحت شرایط تغییر اقلیم احتمالی آینده از خروجی های مدل گردش عمومی جو CanESM2تحت سناریوهای RCP2.6، RCP4.5 و RCP8.5 و برای ریزمقیاس نمایی آن از مدل SDSM استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل روند سری های فصلی و سالانه تبخیر و تعرق گیاه مرجع حاکی از عدم وجود روند معنی داری در هیچ یک از ایستگاه های مورد مطالعه بود. نتایج حاصل از بررسی اثر تغییر اقلیم آینده بر تبخیر و تعرق مرجع نشان داد که در مجموع تبخیر و تعرق مرجع در منطقه مورد مطالعه در مقیاس های فصلی و سالانه در اقلیم آتی در مقایسه به شرایط فعلی افزایش خواهد یافت که این میزان افزایش در فصول پاییز و تابستان بسیار محسوس و در فصول بهار و تابستان با شدت کمتری رخ خواهد داد. نتایج همچنین نشان داد که بیشترین میزان افزایش تبخیر و تعرق مرجع تحت سناریوی RCP8.5 و در دوره زمانی 2100-2071 اتفاق خواهد افتاد.
