این پایان نامه به بررسی تطبیقی ساخت اضافه در زبان فارسی، گلیکی، بلوچی، گویش هورامی از زبان کردی می پردازد. اضافه بر حسب دو نوع کارکردی که در زبان های ایرانی دارد به دو بخش اضافه اسنادی و اضافه ملکی تقسیم شده است. اضافه اسنادی در گویش هورامی با برخی مقولات نقشی در گروه اسمی از جمله نشانه جمع، نشانه معرفه، کلمات اشره و اضافه ملکی مطابقت می کند. بر اساس برنامه کمینه گرا، نحوه مطابقت اضافه اسنادی با سایر مقولات نقشی در گروه اسمی هورامی به شیوه جستجوگر-هدف می باشد. از آنجا که پایه و اساس مطابقه در این شیوه، مفهوم تسلط سازه ای عناصر بر یکدیگر است، به کمک رابطه سلسله مراتبی مقولات گروه اسمی در هورامی را بررسی کرده و سپس آن را با گروه اسمی در فارسی، گیلکی و بلوچی مقایسه کرده ایم. اعتقاد بر این است که مشخصه [AGR+] در گویش هورامی زمینه ساز این مطابقه است. این مشخصه بازمانده نظام مطابقه در گروه اسمی زبان های ایرانی باستان است که امروزه در فارسی، گیلکی و بلوچی اثری از آن به جا نمانده است.
