یادگار کریمی

در پژوهش حاضر به بررسی جایگاه ادغام موضوع درونی فعل در طی فرایند اشتقاق ساختار سلسله مراتبی توسط نحو محض پرداخته می شود. در زبان کردی، موضوع های درونی فعل در توالی خطی متناظر با ساختار تولیدشده، جایگاه متنوعی دارند؛ گاه قبل و گاه بعد از فعل قرار می گیرند (گروه متمم نما، در توالی بی نشان، بعد از فعل و گروه اسمی قبل از فعل). بر همین اساس، تعیین جایگاه ادغام موضوع های درونی فعل مسئله ای چالش برانگیز است. از یک سو، فرضیۀ یکدستی اعطای نقش تتایی (بیکر، 1988) و در سوی دیگر، استناد به شواهد تجربی همچون وضعیت چینش هسته اسمی، در زبان کردی، که توسط گروه متمم نما توصیف می شود مبنای این تحلیل خواهند شد که ادغام موضوع های درونی، فارغ از مقولۀ نحوی آن ها، در یک جایگاه واحد و ثابت می باشد؛ و الگوهای مختلف ترتیب خطی نتیجه نوعی حرکت هستند. مسئلۀ خطی سازی در چارچوب قضیه تناظر خطی (کین، 1994) بررسی شده است که در نتیجۀ آن حرکت مفعول برای به دست دادن ترتیب خطی مدنظر ضروری می نماید و این مسئله با رعایت تعمیم هولمبرگ (هولمبرگ، 1986) انجام می شود که حرکت فعل را در پی دارد. حرکت مفعول در قالب نظریۀ روگرفت (چامسکی، 1993) انجام می شود و عدم حضور گروه متمم نما به عنوان موضوع درونی فعل، قبل از فعل در ترتیب، نیز تأثیری از محدودیت هسته-انتها بر هسته-انتها (شیهان و همکاران، 2017) است که باعث می شود روگرفت زیرین گروه متمم نما در بخش آوایی دیده شود