تعمیم عام صرفی در خصوص نحوه چینش وند و واژه بست به صورت پایه-وند-واژه بست می باشد. بر اساس این تعمیم، واژه بست ها عناصر پایانی در زنجیره های صرفی هستند؛ و چنانچه بر روی پایه ای ظاهر گردند راه را بر اتصال های جدید توسط وندها مسدود می کنند. در این مقاله، تلاش می شود تا چینش غیرمتعارف پایه-واژه بست-وند بر روی فعل متعدی گذشته در زبان کردی تبیین شود. در این راستا، استدلال خواهیم کرد که چینش های متعارف و غیر متعارف در ترکیبات واژه بست و وند برایند اعمال قواعد صرفی، با ترتیب و توالی معین، در بخش صورت آوایی زبان هستند. به طور مشخص، با بهره گیری از ابزارهای نظری صرف توزیعی، نشان خواهیم داد که چینش متعارف پایه-وند-واژه بست ماحصل اعمال قاعده پیشا-واژگانی فرواندازی (وندافزایی) و سپس درج-واژگانی/خطی سازی است. در مقابل، چینش غیرمتعارف پایه-واژه بست-وند برایند اعمال قواعد فرواندازی، خطی سازی و جابجایی موضعی است. این تحلیل از یک سو انعطاف لازم را در خصوص اشتقاق چینش های متنوع فراهم می سازد و در سویی دیگر اهمیت توالی و ترتیب اعمال قواعد صرفی مفروض در صرف توزیعی را، در تبیین چینش های گوناگون، نمایان می سازد.
