هذف پژوهش حاضر، تعیین رابطه بین عوامل انگیزشی و توسعه حرفه ای اعضای هیات علمی دانشگاه بوعلی سینا بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگس است. جامعه آماری پژوهش را اعضای هیات علمی دانشگاه بوعلی سینا به تعداد453 نفر تشکیل می ده. از بین اعضای هیات علمی با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای 196 نفر به عنوان با استفاده از جدول تعیین نمونه کرجسی و مورگان انتخاب شد. ابزار جمع آوری اطلاعات داده ها شامل دو پرسشنامه عوامل انگیزشی و توسعه حرفه ای اعضای هیات علمی بود.اطلاعات جمع آوری شده در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی شامل ضریب همبستگی و رگرسیون چندگانه به روش گام به گام مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته های تحقیق نشان داد که در مجموع میانگین عوامل انگیزشی اعم از درونی و بیرونی و تمامی مولفه های توسعه حرفه ای مورد بررسی بالاتر از حد متوسط بود. بین عوامل انگیزش اعم از درونی و بیرونی با توسعه حرفه ای اهضای هیات علمی رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. به علاوه یافته های پژوهش نشان داد که عوامل انگیزشی بیرونی بیش از عوامل انگیزش درونی بر توسعه حرفه ای اعضای هیات علمی تاثیر دازرد و به تنهایی توانسته بیش از 58 درصد توسعه حرفه ا آنان را تبیین نماید و زمانی که این عامل با عوامل انگیزش درونی همراه شد توانست در کنار هم 63 درصد از تغییرات توسعه حرفه ای اعضای هیات علمی را تبیین نماید
