هدف این پژوهش ارائه راهکار های افزایش ضریب پوشش تحصیلی در آموزش و پرورش استان همدان بود. روش تحقیق آمیخته یا ترکیبی(کمی-کیفی) است. جامعه آماری پژوهش را مدیران ادارات آموزش و پرورش استان،کارشناس مسئولان آموزش دوره های مختلف تحصیلی ،مدیران واحدهای آموزشی مقاطع مختلف تحصیلی استان، تارکان و بازماندگان از تحصیل و والدین آنها تشکیل می‌دهد. برای انتخاب نمونه ابتدا مناطق آموزشی استان همدان به سه طبقه برخوردار، نیمه برخوردار و نابرخوردار تقسیم شد و به صورت تصادفی از مناطق برخوردار ناحیه 2 همدان و از مناطق نیمه برخوردار اسد آباد، بهار و سامن و از مناطق نابرخوردار لالجین و فامنین انتخاب شدند. نمونه آماری روسای مناطق منتخب، کارشناسان و مدیران مدارس به ترتیب 6 ، 21 ، 384 نفر انتخاب شد. در بخش کیفی از میان تارکان، بازماندگان تحصیل و والدین آنها 25 مشارکت کننده براساس قاعده اشباع با روش هدفمند ملاک مدار به عنوان نمونه انتخاب شد. ابزار جمع‌آوری اطلاعات در فاز کیفی مصاحبه نیمه ساختارمند و در فاز کمی پرسشنامه محقق ساخته سنجش عوامل موثر در پوشش تحصیلی بود. برای تعیین روایی پرسشنامه از روش روایی محتوایی و تعیین پایایی آن از آزمون الفای کرونباخ استفاده شد و میزان پایایی ابزار 94/0 تعیین گردید. برای تجزیه وتحلیل داده‌ها در فاز کیفی از روش تحلیل مضمون و در فاز کمی از شاخص‌های آمار توصیفی و آزمون آماری t یک طرفه، t در گروههای مستقل و آزمون تحلیل واریانس یک طرفه استفاده شد یافته-های تحقیق نشان داد میزان پوشش تحصیلی مناطق نابرخوردار از نیمه برخوردار و نیمه برخوردار از برخوردار کمتر، پوشش تحصیلی دختران در دوره ابتدایی کمتر از پسران بود. پوشش تحصیلی دانش آموزان دوره متوسطه کمتر از دوره راهنمایی و دوره راهنمایی کمتر از ابتدایی بود. پوشش تحصیلی ظاهری مناطق روستایی کمتر از مناطق شهری بود. ازمیان عوامل چهارگانه مورد مطالعه به ترتیب عامل فرهنگی-اجتماعی، اقتصادی ، آموزشی و فردی بیشترین نقش را در بازماندگی و تسهیل آموزش داشت. تفاوتهای مشاهده شده بین دیدگاه روسای ادارات، مدیران دوره های مختلف تحصیلی، مدیران مدارس شهری و روستایی و مدیران زن و مرد مدارس در خصوص میزان تاثیر عوامل چهارگانه مورد بررسی تفاوت وجود نداشت.
