برخوردهای بازدارنده و تنبیهی در مقابل افرادی که به شکستن هنجارها و قوانین ضروری جامعه اقدام می‌کنند،امری لازم و اجتناب‌ناپذیر است؛لیکن نباید تاثیر برخوردهای تنبیهی بر فرد خاطی و اطرافیانش را-که در بسیاری از موارد نقشی در ارتکاب جرم نداشته‌اند-از نظر دور داشت.شاید همین نگرانی‌ها به مرور زمان موجب تغییرات چشمگیر در شیوه‌های خشن مجازات در مقایسه با گذشته شده است.امروزه والدین میلیون‌ها کودک در زندان به سر می‌برند و هزاران نفر از آنها به سبب عدم حضور والدین خود،دچار آسیب‌های عاطفی،اقتصادی و آموزشی می‌شوند.هدف اصلی این مقاله بررسی تأثیرات مختلف عاطفی،اقتصادی و آموزشی زندانی شدن والدین بر خانواده با تأکید بر عملکرد تحصیلی فرزندان است.بدین منظور عملکرد تحصیلی دانش‌آموزان دارای والدین زندانی(پدر یا مادر)قبل از زندانی شدن و بعد از گذشت حد اقل شش ماه از زندانی شدن آنان مقایسه شده است. یافته‌های پژوهشی این بررسی حاکی از آن است که زندانی شدن والدین بر وضعیت تحصیلی فرزندان آنها تأثیر منفی داشته و این تأثیر بر عملکرد تحصیلی دختران بیش از پسران و بر عملکرد دانش‌آموزان دورهء متوسطه به ترتیب بیش از دورهء ابتدایی و راهنمایی بوده است.برمبنای یافته‌های پژوهش پیشنهاد شده است که سازمان‌ها و نهادهای مسئول با اتخاذ تدابیر لازم تلاش کنند تا در ابعاد اقتصادی،عاطفی،اجتماعی و آموزشی،آسیب‌های ناشی از زندانی شدن فرد بر خانواده و بالاخص فرزندان را مهار کنند و به حد اقل برسانند.
