زمینه و هدف: با گسترده تر شدن فاوا و نفوذ وسایل ارتباط از راه دور به عمق نظام آموزشی، روش های آموزش نیز دچار پیشرفت و توسعه بیش از پیش شد که چنین تحولی فرصت مغتنمی به نظام های آموزشی داد. حال ارزش ماهوی همین امر در دوران همه گیری کرونا نیز بر همگان واضح گشت اما نکته مهم این است که آموزش های مجازی ابزاری خنثی و مختص دروس تئوریک نبوده و جدای از به کارگیری آن در نظام آموزشی و فرصت های ایجاد شده، کاربران را با چالش های نوظهور و جدی مواجه کرده است. از این رو پژوهش حاضر با هدف آسیب شناسی آموزش مجازی درس تربیت بدنی انجام پذیرفت. روش: پژوهش حاضر از جنس پژوهش های کیفی و از نوع استنتاجی و تحلیل فلسفی است. روش گردآوری اطلاعات نیز کتابخانه ای- اسنادی می باشد. یافته ها: براساس نتایج حاصل از تحلیل های صورت گرفته مهم ترین آسیب های آموزش مجازی درس تربیت بدنی در دوران کرونا عبارتنداز: فقدان الزامات اصولی در فرآیند تدریس مجازی، عدم الزامات مدیریتی مناسب، نبود الزامات نگرشی مناسب اهمیت درس تربیت بدنی در سه بعد جامعه، خانواده و فراگیر، ارزشیابی ناکارآمد از یادگیری، عدم دسترسی همه فراگیران به فضای مجازی به ویژه در مناطق محروم و ایجاد نابرابری در فرصت آموزش، گسترش عدم صداقت علمی، سنگین بودن هزینه های اینترنت برای خیلی از خانواده ها، کند بودن سرعت اینترنت، تقلب دیجیتالی سازمان یافته و تبانی گروهی، سرقت آثار ادبی و علمی، سوءاستفاده از فناوری، ارائه اطلاعات نادرست و نقض حریم خصوصی. نتیجه گیری: بعد از همه گیری کرونا ویروس، سبک زندگی انسان ها به طورکلی و حوزه آموزش و یادگیری به طور خاص با یک مسأله بسیار اساسی روبرو شد که آموزش مجازی نقش بی بدیلی در آن ایفا نمود، چراکه امکانات و قابلیت های بی نظیر آموزش های نامبرده موجب رشد و گسترش سریع آن در نظام آموزشی شد. اما در چنین سبکی از آموزش، به دلیل فقدان ارتباط واقعی و نبود زیرساخت های مناسب، با وجود فرصت های متعدد زمینه برای چالش های مانند عدم کارایی به خصوص در دروسی مانند تربیت بدنی فراهم است؛ اما این چالش را می توان با تعاملی تر کردن محیط یادگیری، استفاده بیشتر از فناوری های چندرسانه ای و تدوین کدهای اخلاقی پر کرد.
