هدف پژوهش حاضر بررسی پژوهش های انجام شده در زمینه یادگیری الکترونیکی از منظر موضوعی و روش شناسی پژوهشی از سال 0831 تا کنون در ایران می باشد. روش انجام پژوهش توصیفی – پیمایشی و تحلیل محتوای کمی می باشد.این پژوهش دارای دو جامعه است. مرحله اول، جامعه آماری آن را کلیه پایان نامه های کارشناسی ارشد دانشگاه های تربیت معلم، علامه طباطبایی، اصغهان، شیراز، فردوسی مشهد و شهید بهشتی، که در زمینه های مرتبط با یادگیری الکترونیکی از سال 0831 تا کنون در ایران انجام شده تشکیل می دهد که بخاطر محدود بودن حجم جامعه، با استفاده از روش نمونه گیری کل شماری، کلیه دانشگاه های مذبور به عنوان نمونه انتخاب شده است. برای جمع آوری اطلاعات و تحلیل داده ها به ترتیب از ابزار چک لیست محقق ساخته و روش تحلیل محتوای کمی استفاده شده و با استفاده از آمار توصیفی به استنباط روش شناسی حاکم بر پژوهش های این حوزه پرداخته شده است. جامعه دوم برای روشن ساختن وضع مطلوب پژوهش ها 01 نفر از متخصصان یادگیری الکترونیکی ایران، با استفاده از روش نمونه گیری ملاک محور هدفمند به عنوان نمونه انتخاب شده اند. ابزار جمع اوری داده ها در این مرحله پرسشنامه محقق ساخته سنجش نگرش بوده است که با استفاده از آمار تک گروهی( داده های حاصل از آن، تجزیه و تحلیل گردیده است. t استنباطی)آزمون همچنین برای مشخص ساختن خلأهای پژوهشی نیز داده های وضع مطلوب با داده های مربوط به وضع موجود مقایسه شده است. یافته های این پژوهش نشان می دهد؛ بیشتر پژوهش های یادگیری الکترونیکی در ایران با استفاده از روش شناسی کمی صورت گرفته و در طی این ده سال تعییرات روش شناختی چشمگیری در پژوهش های این حوزه صورت نگرفته است. همچنین پژوهشگران در انجام پژوهش های جاری به موضوعاتی که از نظر متخصصان اولویت دار و دارای اهمیت بوده است، نپرداخته اند و خلاء بین پژوهش های جاری با شرایط مطلوب بسیار زیاد می باشد.
