هدف این پژوهش بررسی تاثیر سبک های مختلف آموزش (مداخله ای، تعاملی، غیر مداخله ای) بر میزان خودکارآمدی دانش آموزان دختر پایه دوم متوسطه در درس فیزیک 2 است. روش تحقیق نیمه آزمایشی با طرح (پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل) است. جامعه آماری متشکل از کلیه دانش آموزان دختر سال دوم رشته ریاضی فیزیک دوره متوسطه است که تعداد کل آنها 420 نفر است. نمونه آماری این پژوهش 60 نفر است که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای از جامعه آماری مورد نظر انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده پرسشنامه استاندارد سنجش خودکارآمدی شرر و همکاران است. روایی این پرسشنامه در پژوهش های قبلی در حد قابل قبول گزارش شده بود. در این پژوهش نیز برای سنجش پایایی از روش آلفای کرونباخ استفاده شد و میزان آن 0.78 محاسبه گردید. روش تجزیه و تحلیل آماری در این پژوهش عبارت است از شاخص های آمار توصیفی و آزمون آمار استنباطی تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبیLSD است. یافته های پژوهش نشان دادکه به طور کلی بین میزان خودکارآمدی دانش آموزان گروه های آزمایش و گواه تفاوت معناداری وجود دارد (P=0.002 و 5.441= (56 و F3) و خودکارآمدی دانش آموزان از طریق سبک های آموزش تعاملی و مداخله ای افزایش یافته است. به علاوه سبک های مختلف آموزش اثرات متفاوتی بر مولفه های خودکارآمدی شامل تمرکز بر هدف، تعمق در هدف، انگیزش درونی، توانایی حل مساله و خودارزشیابی دانش آموزان داشته است.
