یحیی معروفی

یکی از مهم ترین عناصر نظام آموزش عالی و دانشگاه ها، برنامه های درسی است که نقش تعیین کننده و انکارناپذیری در تحقق اهداف و رسالت های آموزش عالی از نظر کمی و کیفی دارد. هدف اصلی این پژوهش، بررسی تأثیر برنامه های درسی دانشگاهی بر پرورش مهارت های کارآفرینی دانشجویان دانشگاه بوعلی سینا می باشد. پژوهش حاضر، از نقطه نظر چگونگی جمع آوری اطلاعات، از نوع تحقیقات توصیفی می باشد و از روش علٌی ـ مقایسه ای استفاده شده است. جامعه آماری این پژوهش را 2001 نفر از دانشجویان ورودی سال 1389 و 3364 نفر از دانشجویان ورودی سال 1392 مقطع کارشناسی تشکیل می دهند. روش نمونه گیری این پژوهش، تصادفی طبقه ای نسبی است که در آن نسبت افراد در دانشکده ها بر اساس جنسیت، در جامعه و نمونه یکسان می باشد. طبق این روش، 385 نفر از دانشجویان ورودی سال 1389 و 385 نفر از دانشجویان ورودی سال 1392 در دانشکده های مختلف انتخاب شدند. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه استاندارد سنجش ویژگی های کارآفرینی کردنائیج، جمع آوری شد. روایی ابزار با استفاده از روایی محتوایی و بر اساس دیدگاه متخصصان و پایایی ابزار با استفاده از آلفای کرونباخ 83/0 تعیین گردید. برای تحلیل داده ها، از شاخص آمار توصیفی(میانگین، انحراف استاندارد) و آمار استنباطی(تحلیل واریانس، آزمون t مستقل، آزمون کالموگروف ـ اسمیرونوف و آزمون تعقیبی توکی) استفاده شد. یافته های تحقیق، نشان داد تفاوت معناداری بین میزان توانایی های کارآفرینانه دانشجویان ورودی سال 1389 و 1392 وجود ندارد. بعلاوه کارآفرینی در پژوهش حاضر، شامل هشت مهارت بوده که برنامه های درسی بر پرورش این مهارت ها یعنی ریسک پذیری متعادل، کانون کنترل درونی، نیاز به پیشرفت، رؤیاپردازی و چالش طلبی دانشجویان، تأثیرگذار نبوده است اما مهارت عملگرایی و تحمل ابهام دانشجویان، افزایش؛ و توانایی سلاست فکری آنان، کاهش یافته است. در نتیجه، برنامه های درسی دوره دانشگاهی در مقطع کارشناسی، نتوانسته است موجب پرورش مهارت های کارآفرینانه دانشجویان شود