هدف این پژوهش بررسی رابطه بین عوامل انگیزشی با جو یادگیری اثربخش و توسعه حرفه ای اعضای هیأت دانشگاه بوعلی سینا بوده است. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش را اعضای هیئت علمی دانشگاه بوعلی سینا و دانشجویان تحصیلات تکمیلی این دانشگاه تشکیل می دهند که تعداد آن ها به ترتیب 384 و 3176 نفر است. از بین اعضای هیئت علمی 196 نفر با روش نمونه گیری تصادفی ساده و با استفاده از جدول تعیین حجم نمونه کرجسی و مورگان، انتخاب گردید و نمونه دانشجویان نیز وابسته به نمونه اعضای هیئت علمی و به ازای هر استاد، سه دانشجوی تحصیلات تکمیلی وی و در مجموع 588 نفر انتخاب شد. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل سه پرسشنامه عوامل انگیزشی، جو یادگیری اثربخش و توسعه حرفه ای اعضای هیأت علمی بود. با وجود قابل قبول گزارش شدن روایی این آزمون ها در پژوهش های مختلف، در پژوهش حاضر روایی آن ها از طریق روایی محتوایی و با استفاده از دیدگاه متخصصان و پایایی آن ها نیز براساس ضریب 85/0، 93/0 و 95/0 تعیین گردید. داده های جمع آوری شده با استفاده از شاخص های آمار توصیفی همچون، جدول، فراوانی، درصد، میانگین، انحراف معیار و روش های آمار استنباطی همچون t تک گروهی، ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون ساده و چند متغیره گام به گام استفاده گردید و در محیط نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شد. یافته های پژوهش نشان داد که میانگین عوامل انگیزشی درونی و بیرونی اعضای هیأت علمی بالاتر از میانگین آماری است، میانگین جو یادگیری اثربخش در حد خوب و میانگین توسعه حرفه ای در حد پایین قرار دارد. بین عوامل انگیزش درونی با جو یادگیری، عوامل انگیزش درونی و بیرونی با توسعه حرفه ای رابطه مثبت و معنی دار وجود دارد. ولی بین عوامل انگیزش بیرونی و با جو یادگیری اثربخش رابطه معنی داری وجود ندارد. به عبارتی با افزایش عوامل انگیزش درونی سطح یادگیری اثربخش در کلاس درس و توسعه حرفه ای اعضای هیات علمی افزایش یافته است. عوامل انگیزشی درونی و بیرونی توانایی پیش بینی جو یادگیری اثربخش و توسعه حرفه ای اعضای هیئت علمی را دارند.
