هدف از این پژوهش بررسی رابطه بین پذیرش نوآوری در برنامه درسی و جویادگیری اثربخش از دیدگاه دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه بوعلی سینا همدان بود.در این پژوهش از روش توصیفی از نوع همبستگی استفاده شده است. جامعه آماری پژوهش را کلیه دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه بوعلی سینا تشکیل می دهند که تعداد آن ها 3176 نفر می باشد از بین جامعه آماری پژوهش 341 نفر با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای به عنوان نمونه آماری انتخاب شده است. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه محقق ساخته میزان پذیرش نوآوری برنامه درسی و پرسشنامه استاندارد جویادگیری اثربخش استفاده شده است. روایی ابزارها در این پژوهش با استفاده از روایی محتوایی و بر اساس دیدگاه متخصصان و پایایی آن ها با استفاده از آلفای کرونباخ به ترتیب 97/0و 94/0 محاسبه شد. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از شاخص های آمار توصیفی مانند (جدول، فراوانی، درصد، نمودار، میانگین و انحراف معیار) و روش های آمار استنباطی مانند (آزمونt تک گروهی، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره) استفاده شده است. یافته های پژوهش نشان داد که بین پذیرش نوآوری در برنامه درسی و مؤلفه های آن ( نوآوری در هدف، محتوا، روش های یاددهی- یادگیری، پذیرش کاربست فناوری های آموزشی نوین، روش های ارزشیابی) با جویادگیری اثربخش از دیدگاه دانشجویان دوره های تحصیلات تکمیلی دانشگاه بوعلی سینا رابطه مثبت و معنادار وجود دارد و با افزایش پذیرش نوآوری در برنامه درسی، جو یادگیری افزایش یافته است. بعلاوه، مولفه های پذیرش نوآوری در برنامه درسی می تواند جویادگیری اثربخش در محیط آموزشی را پیش بینی کند.
